Pani Aleksandro, by spojrzeć obiektywnie na Pani komentarz trzeba poznać instytucje, którą Pani reprezentuje i Pani mocodawców. Otóż Polskie Stowarzyszenie Ochrony Roślin (w skr. PSOR) zostało założone przez producentów tzw. pestycydów. Swoją drogą ciekawa nazwa w przypadku producentów herbicydów, które zajmują się eksterminacją roślin. ;-)
Sugeruje Pani, że wszystko jest bezpieczne i nie taki diabeł straszny, jak go malują. Oczywiście zgadzam się z Panią w kontekście badań prowadzonych przez Pani mocodawców. W środowisku laboratoryjnym poddaje się działaniu pojedynczego pestycydu populację myszy, by sprawdzić dawkę tzw. LD50 (wskaźnik toksyczności substancji dla organizmów stałocieplnych powodująca śmierć 50% osobników) i w ten sposób wyznacza się „toksyczność ostrą, czyli taką która powoduje zgon w dość szybkim czasie. NDP, czyli najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów obowiązujące dla żywności dopuszczonej na rynek są zdecydowanie mniejsze, więc nie położą nas one trupem zaraz po spożyciu. Zresztą gdyby tak się stało, to kiepsko by to wyglądało wizerunkowo dla producenta takiej żywności. ;-)
…ALE NIE PROWADZI SIĘ BADAŃ DLA INTERAKCJI ZACHODZĄCYCH MIĘDZY RÓŻNYMI SUBSTANCJAMI, które również znalazły się w produkcie. Tymi substancjami mogą być inne pestycydy (w ramach naszych badań znajdowaliśmy nawet 12 pozostałości pestycydu w jednym produkcie), ale to mogą też być różnego rodzaju dodatki do żywności. A substancje lubią wchodzić w reakcje między sobą (lekcje chemii na poziomie szkoły podstawowej) .
NIE PROWADZI SIĘ RÓWNIEŻ BADAŃ ODDZIAŁYWANIA NA ORGANIZMY W DŁUŻSZYM INTERWALE CZASOWYM. Jeśli organizm nie padnie trupem zaraz po spożyciu tylko 5 lat później, to nie jest to problem producenta, bo po drodze pojawia się całe mnóstwo czynników, które pozwalają rozmyć pierwotną przyczynę zgonu.
Dlaczego się nie prowadzi tego typu badań? Otóż nasz poziom wiedzy naukowej jest zbyt niski by zbudować odpowiednie modele do tego typu badań. Jesteśmy w stanie budować modele do trzech substancji wchodzących w interakcje. Od czterech w górę zaczyna się problem.
Po drugie takie badania nie są w interesie tychże firm. Każdy dodatkowy koszt powoduje obniżenie poziomu zyskowności produktu, którego dotyczy badanie. Poza tym jedyną stroną, która cierpi z tego powodu jest jakiś anonimowy konsument.
Czy to znaczy, że nie ma nadziei dla nas konsumentów? Otóż jest. Na rynku zdarzają się produkty wolne od pozostałości, tylko trzeba je znaleźć. Niestety, instytucje państwowe i unijne publikując swoje raporty nie podają informacji, w których produktach (nie) znaleźli pozostałości. Jest tam więc jedynie sucha papka statystyczna. Taka informacja dla konsumenta jest mało warta, bo na jakiej podstawie ma podjąć decyzję zakupową?
Z takim dylematem sami się spotkaliśmy i dlatego zaczęliśmy badać żywność. W swoich badaniach znaleźliśmy (i dlatego wiemy), że są czyste produkty m.in. wśród płatków śniadaniowych. W chwili obecnej szukamy produktów wolnych od pozostałości wśród kasz.